Zu Lëtzebuerg si valabel Kannerbicher sou rar wéi wäiss Mais, a Kannerplacken, déi deen Numm verdéngen, nach méi. Mir fueren do nach ëmmer no Rezepter, matt deenen auslännesch Plackefirmen scho laang Faillite gemaach hätten: Pompjesgedichter op Uergel-oder Pianofong, gesonge vun enger poulriichter Rei braver Kanner, steril verpaakt a gesteifte Blusen a wäisse Stitzercher, fäerdeg fir […]
Dieser Text ist frei zugänglich, jedoch nur in der PDF-Version verfügbar. Bitte nutzen Sie den PDF-Button rechts neben dem Erscheinungsdatum, um den Beitrag anzuzeigen.